Reconstructie van een vergeten buitenplaatslandschap

In de zeventiende en achttiende eeuw ontstond er langs de oevers van de Oude Rijn tussen Leiden en Utrecht een buitenplaatslandschap met meer dan 125 buitenplaatsen. Twee eeuwen later waren de meeste al weer gesloopt of omgevormd tot boerderijen. De invloed van kleiwinning. Het geleidelijke vervalproces via een tussenfase met nieuwe lokaal gewortelde eigenaren. De volwaardigheid van een buitenverblijf geïntegreerd in een boerderij. Deze reconstructie laat zien dat de buitenplaatscultuur van de Republiek en het jonge Koninkrijk grote regionale verschillen kende en dat de hegemonie van de Vechtstreek als nationaal referentiemodel voor andere gebieden aan nuancering toe is.

Gronden van Vermaak werd in 2017 bekroond met de eerste VIRTUS scriptieprijs. Hetzelfde jaar kreeg het onderzoek een eervolle nominatie voor de Carla Oldenburger Ebbers penning die tweejaarlijks wordt uitgegeven door  Tuinhistorisch genootschap CASCADE voor de beste afstudeerscriptie op het terrein van onderzoek naar historische tuinen en parken.